δίαυλος ή κανάλι τηλεόρασης

Ζώνη συχνοτήτων πλάτους επτά ΜΗΖ, η οποία περιέχει τις διαμορφωμένες συχνότητες εικόνας και ήχου ενός πομπού τηλεόρασης. Ο όρος δ. προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη δίαυλος, που σήμαινε αγώνα δρόμου αλλά και μουσικά όργανα με τη μορφή διπλού αυλού. Το ηλεκτρομαγνητικό κύμα που εκπέμπεται μπορεί πρακτικά να ληφθεί μόνο μέσα στον ορίζοντα της κεραίας εκπομπής· αν η περιοχή που πρόκειται να εξυπηρετηθεί από την τηλεόραση επεκτείνεται πέρα από αυτό τον ορίζοντα, πρέπει να είναι εφοδιασμένη με έναν μεγάλο αριθμό σταθμών εκπομπής ή αναμετάδοσης. Σε περιοχές που λειτουργούν δύο ή περισσότεροι σταθμοί, οι εκπομπές τους γίνονται σε διαφορετικές συχνότητες, δηλαδή κάθε σταθμός τηλεόρασης εκπέμπει σε έναν ορισμένο δ., για να αποφευχθούν διαταραχές που θα προκαλούνταν από τη συμβολή κυμάτων της ίδιας συχνότητας. H επιλογή των συχνοτήτων που προορίζονται για τη μετάδοση των τηλεοπτικών προγραμμάτων, καθώς επίσης και η χορήγηση των ποικίλων δ. στα διάφορα τηλεοπτικά ιδρύματα, έγινε έπειτα από διεθνείς συμφωνίες. Οι κλίμακες συχνοτήτων που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι δύο και σημειώνονται αντίστοιχα με τα αρχικά VHF (very high frequency) και UHF (ultra high frequency). H κλίμακα VHF περιλαμβάνει συχνότητες μεταξύ 30 και 300 ΜΗΖ (μήκη κύματος μεταξύ 10 και 1 μ.). H κλίμακα UHF περιλαμβάνει συχνότητες μεταξύ 300 και 3.000 ΜΗΖ(μήκη κύματος μεταξύ 1 και 0,1 μ.). Γενικότερα με τον όρο δ. αναφερόμαστε σε κάθε είδους κανάλι επικοινωνίας, δηλαδή σε κάθε συγκεκριμένο εύρος συχνοτήτων που χρησιμοποιείται για προκαθορισμένο τηλεπικοινωνιακό σκοπό. Στη δεκαετία του 1990 η «έκρηξη» της ιδιωτικής τηλεόρασης είχε και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Στη φωτογραφία άποψη του Λυκαβηττού με τηλεοπτικές κεραίες (φωτ. ΑΠΕ).